Waar gaat jouw hart sneller van kloppen?
‘Waakzaam moet je altijd zijn. Als er een ouder iemand met een neef of nicht binnenkomt, ben ik dat nog een beetje extra. Als ik vertel alleen met die tante of oom te willen praten, komen ze weleens in verweer. Dan weet ik genoeg. Ik houd mijn rug recht. Dat vind ik ook echt een kernwaarde van het notariaat. Mijn hart gaat ook sneller kloppen van blije cliënten. Laatst zei iemand hoe gezellig hij het bezoek had gevonden. Er zijn ook mensen die, voordat ze weggaan, nog even laten weten alles te hebben begrepen wat ik vertelde. Daar doe je het voor! Mijn complimentenbordje herinnert mij daaraan.’

Welke eigenschappen heb jij als toegevoegd notaris?
‘Dienstverlenend zijn, is in mijn ogen toch wel het allerbelangrijkst. Het is toch prachtig dat mensen blij zijn als jij een dienst hebt verleend? Natuurlijk heb ik ook weleens cliënten aan tafel die de notaris veel geld vinden kosten. Ik leg dan uit wat we daarvoor doen en wat er kan gebeuren als je het niet regelt. Dan begrijpen ze het echt wel. Je moet het als notaris ook leuk vinden om met mensen te praten. Heb een moreel kompas en level met ze. Ik heb een echte talenknobbel. Heb ik mensen uit Brabant aan tafel, dan gooi ik er wat Brabantse woordjes tussendoor. Dan voelen ze zich thuis. Logisch toch? Verder is gestructureerd en secuur werken ook een van mijn eigenschappen. Net als kennis overdragen. Het houdt het niveau van het notariaat op peil. Het gaat daarbij vooral om de menselijke aspecten. Juridische zaken leer je wel op de universiteit. Ik leer jongere collega’s bijvoorbeeld hoe ze met ruzienalatenschappen moeten omgaan en gesprekstechnieken toe te passen. Dat soort dingen heb ik ook ooit van mijn oude notaris meegekregen én nu geef ik dat weer door.’

Welk moment blijft jou altijd bij en waarom?
‘Vijf jaar lang ben ik bezig geweest met een testamant voor een oudere dame. Een pittige tante. Ze heeft geen partner of kinderen, maar wel een goed vermogen. Aan wie ze dat ging nalaten, wist ze nog niet helemaal zeker. Ze twijfelde enorm en nam de tijd voor haar beslissing. Ik ook. Ik had haar ook mijn mobiele nummer gegeven. Je weet nooit wat er gebeurt met iemand op leeftijd. We hebben veel gepraat. Na het tekenen van de akte, was ze zo blij. Blij dat het was geregeld, maar ook blij met mij en al onze gesprekken. Ik kreeg een bosje bloemen en bij elke kleur bloem stond een betekenis. Die sloegen op de fases die wij samen zijn doorgegaan in het maakproces. Het voelde voor haar echt als een hele bewuste keuze.’